"300"
Είδος: Κομεντί
Σκηνοθεσία: Σούπερ Γκούφυ
Σενάριο: Στο Χόλλυγουντ είμαστε, μην τα θέλουμε όλα...
Πρωταγωνιστούν: Κάπταιν Αμέρικα, Μπάτμαν, Κουασιμόδος, ΕΤ ο εξωγήινος, ιππότες Τζεντάι
Και τι δεν είχε αυτή η ταινία! Από επικές σφαλιάρες και φανταχτερά κοστούμια μέχρι τέρατα της Έσω Γης! Δεν βρίσκαμε εισιτήριο, παρά μόνο για την μεταμεσονύκτια προβολή, αλλά άξιζε τον κόπο να περιμένουμε, αφού πρώτη φορά έβλεπα κινηματογραφική αίθουσα να δονείται από τα γέλια για δύο ολόκληρες ώρες!
Τι να πρωτοσχολιάσει κανείς!
Στην αρχή, το κοινό θαύμασε τα κάλλη μιας βασίλισσας και παρ' ολίγον και του βασιλιά Λεωνίδα, όμως ευτυχώς, το επίμαχο σημείο του Σπαρτιάτη καλυπτόταν από το χέρι του. Δεν μπορώ να πω το ίδιο και για τη βασίλισσα (αλήθεια, όνομα δεν είχε;)...
Προσπερνάμε τις σκηνές πάθους μεταξύ του βασιλικού ζεύγους και πάμε στους πέντε εφόρους της Σπάρτης. Οι πέντε έφοροι κατοικούν σε μια απόμακρη βουνοκορφή. Ο Λεωνίδας πρέπει να έχει τις αλτικές ικανότητες του Μελισσανίδη για να τους προσεγγίσει. Με τα χίλια ζόρια, τελικά φτάνει στην έδρα τους για να δει κάτι φάτσες γεμάτες μπιμπίκια μέσα σε ενδύματα Σαολίν να γλείφουν μια πιτσιρίκα (μάντισσα την είπανε). Επισημαίνουμε εδώ ότι οι έφοροι ήταν αιρετοί και δεν έφερναν εμφανισιακά στη μάγισσα Φούρκα...
Και να που μπαίνουν στην σκηνή οι Πέρσες (από κάποιο τσίρκο εισέβαλαν στο Στούντιο, δεν εξηγείται αλλιώς)! Χαλκάδες από δω, χαλκάδες από κει, κάτι δαχτυλίδια σαν πιατέλες και δε συμμαζεύεται. Οι αγγελιαφόροι στη Σπάρτη εξοντώθηκαν με συνοπτικές διαδικασίες, ο Ξέρξης αποδείχθηκε πολύ ισχυρός. Και τεράστιος σε μέγεθος: Τρία μέτρα άντρας χωρίς το τακούνι! Παρ' όλα αυτά, οι υπόλοιποι Πέρσες ήταν αισθητά κοντύτεροι. Τι στο καλό τον τάιζαν και πήρε τόσο μπόι; Για να μη μιλήσω για το βίτσιο του να δίνει λεφτά και γυναίκες σε όποιον απλώς του γονάτιζε...
Και φτάνουμε στις Θερμοπύλες (Hotgates...) όπου οι Έλληνες ετοιμάζονται για μάχη. Οι 300 Λακεδαιμόνιοι παρατάσσονται. Τι σωματάρες πλάθει η σπαρτιατική αγωγή και ο μέλανας ζωμός, ε;! Δύο τινά μπορούν να συμβαίνουν: Ή ο Λεωνίδας χαπακωνόταν καθημερινά με τεστοστερόνες ή οι αρχαίοι Σπαρτιάτες έπαιζαν στα δάχτυλα το Photoshop... Τι δικέφαλοι, τι τρικέφαλοι, τι πλατάρες ήταν αυτές!!!!! Ούτε πανοπλία δεν καταδέχονταν να φορέσουν (βέβαια, τι να την κάνεις την πανοπλία όταν μπροστά σε τέτοιους ατσάλινους κοιλιακούς ωχριά κι ο ίδιος ο Σβαρτζενέγκερ;)...
Επιτέλους, αφού παρατάχτηκαν οι πολεμιστές, η μάχη ξεκίνησε. Μια στρατιά πάνοπλοι Μήδοι εφορμούν και τρώνε τα μούτρα τους απέναντι σε Σπαρτιάτες made από μπετόν αρμέ. Ο Λεωνίδας (Κάπταιν Αμέρικα) με αεροπλανικές σφαλιάρες ξεκάνει ό,τι βρεθεί στο διάβα του. Αίσθηση προκαλεί η χρήση της ασπίδας για επιθετικούς σκοπούς, κάτι το οποίο θα εφαρμοστεί σε δεκάδες κόμικς χιλιάδες χρόνια αργότερα. Μετά από τέτοια νίλα, οι Πέρσες ανασυντάσσονται, ο Ξέρξης δαγκώνει την (φιδίσια;) γλώσσα του και ρίχνει στη μάχη τους Αθάνατους. Παρένθεση: Οι Αθάνατοι αποτελούσαν το επίλεκτο σώμα πολεμιστών του Πέρση βασιλιά. Στην ταινία μοιάζουν να κλήθηκαν από τον πόλεμο των Τζεντάι ή από τον τελευταίο Σαμουράι... Μαύρα κοστούμια (κιμονό), χρυσές μάσκες (περσική καρακιτσαρία) και άριστη γνώση καράτε είναι λίγα από τα χαρακτηριστικά των Αθανάτων. Καθώς η μάχη μαίνεται, ανακαλύπτουμε ότι κάτω από τις μάσκες κρύβονται φάτσες βγαλμένες από τα βιβλία του Χάρρυ Πότερ...
Το προσπερνάμε, αλλά ο σκηνοθέτης βγάζει κι άλλους λαγούς απ' το καπέλο του! Μετά και την παταγώδη αποτυχία των Αθανάτων, επιστρατεύεται μια πληθώρα υπαρκτών και φανταστικών πλασμάτων για να γονατίσει τους χαλύβδινους Λακεδαιμονίους. Ρινόκεροι και ελέφαντες αποτελούν μόνο το κολατσιό των Σπαρτιατών. Ένα τέρας-γίγας (μάλλον Τιτάνας, αφού οι Πέρσες είναι κατ' εξοχήν συνεργάτες των Νεφελίμ -- βλ.
funEL) θα προκαλέσει κάποιες μικρές απώλειες στο ελληνικό στρατόπεδο, όμως εν τέλει θα εξοντωθεί από (ποιον άλλον;) τον βασιλιά Λεωνίδα, ο οποίος πάλεψε εναντίον του χωρίς όπλα! Η υπόλοιπη ταινία κυλά κατά τον ίδιο τρόπο μέχρι την προδοσία του Εφιάλτη (Κουασιμόδου). Έως την στιγμή που ο καμπούρης, φαφούτης, οφθαλμολάγνος Εφιάλτης αποκαλύψει το μυστικό πέρασμα στους Πέρσες, εμφανίζονται ως γκεστ στην ταινία ο Τζι Άι Τζο, ο Όρθιος Βούβαλος, τα Γκρέμλινς, ο Γέτι των Ιμαλαΐων και χίλιοι δυο άλλοι καλομούτσουνοι.
Η ταινία τελειώνει με την επική στιγμή του θανάτου του Λεωνίδα και των 300 Σπαρτιατών. Φυσικά, παραλίγο να γίνει και η έκπληξη: Λίγο πριν πεθάνει, ο Λεωνίδας εκτοξεύει το δόρυ του απέναντι στον Ξέρξη και ενώ ο θεατής περιμένει να αλλάξει η Ιστορία, το ακόντιο γλείφει το μάγουλο του Πέρση βασιλιά και καρφώνεται στο θρόνο του...
Εν κατακλείδι, η ταινία μου άρεσε πάρα πολύ, αφού είχα χρόνια να γελάσω έτσι με αμερικάνικη κωμωδία. Ένα παράπονο έχω μόνο: Δεν είδα πουθενά τον Αλαντίν με το ιπτάμενο χαλί του (παρότι ουκ ολίγοι Πέρσες έμοιαζαν στο τζίνι).
Και μια πληροφορία που μας ήρθε ντουγρού από το Χόλλυγουντ: Δυστυχώς, την τελευταία στιγμή ο Σούπερ Μάριο απέρριψε την πρόταση για συνεργασία και έτσι οι φίλοι του θα χάσουν την ευκαιρία να τον χαρούν στην κορυφαία ταινία ιστορικού περιεχομένου που εξήγαγε η μητέρα του πολιτισμού...
